Depresja - nie bagatelizuj.

23 luty - Dzień walki z depresją.

Wszystkiego dobrego. Walczmy. Mądrze walczmy.

Ten wpis będzie krótki, ale istotny.

Należy wykluczyć, inne choroby i "niedobory".

Badanie krwi, może nam wiele powiedzieć. Np - często problemy z tarczycą, dają objawy podobne do depresji.

Poziom magnezu, również ma duże znaczenie.

Ale przyczyn może być wiele.

Badania krwi nam nie zaszkodzą, a mogą pomóc.

Pozdrawiam

W.

Podstawą jest rozpoznanie, że to depresja.

Poniżej podałam objawy, w linku test Becka. Ale najlepiej udać się do psychologa. Psycholog, jest specjalistą, który określi nasz stan.

Natomiast, pomocy w depresji, szukamy u psychoterapeuty i u psychiatry. Psychiatra jest lekarzem. Wizyta wygląda tak, że mówimy

o naszym samopoczuciu, jesteśmy pytani o różne rzeczy w tej tematyce. Po takim "wywiadzie", psychiatra decyduje, czy potrzebujemy

tabletek. I - jakich. Leki są bardzo różne - nie warto się ich bać. Zwłaszcza, jeżeli chcemy sobie pomóc. Często to środki, które - upraszczając 

temat - sprawiają, że serotonina, nie ucieka tak szybko z naszego organizmu. Nic strasznego. Piszę to, z własnego doświadczenia. Istotne, 

żeby zgłosić, czy nie chorujemy na - np cukrzycę, itp. 

Myślę, że warto to napisać - leki nie działają szybko. Nie zrażajmy się po 2 dniach. Trzeba też przeczytać ulotkę, żeby wiedzieć, jak możemy się po nich czuć. Dobrze być świadomym. Początkowo, może być różnie, ale tak prawdziwie, tabletki działają po ponad miesiącu - a nawet 2. Oczywiście, jeżeli 

coś nas niepokoi, należy zgłaszać to psychiatrze. 

Oprócz psychiatry, potrzebny nam psychoterapeuta. Leczenie, skojarzone z psychoterapią, daje najlepsze wyniki.

Poszukajmy kogoś sprawdzonego. Terapie są prowadzone w różnych "nurtach". Ale o tym, kiedy indziej.

Najczęściej zaczyna się od trzech spotkań. Potem decydujemy - i my i terapeuta - czy odpowiada nam ten kontakt, czy zaczynamy wspólnie psychoterapię.

Jeżeli tak, zawieramy tzw "kontrakt" - umowę, dotyczącą zasad terapii, oraz naszych relacji. Istotne jest to, żebyśmy dobrze się czuli, w kontakcie

z danym psychoterapeutą. To - moim zdaniem - podstawa. Wiem, że trafiamy na różne osoby. Nie w każdym kontakcie, czujemy się dobrze i swobodnie.

Jeśli chcemy sobie pomóc, znajdźmy odpowiednią osobę. Bądź co bądź, będziemy przecież rozmawiać o różnych sprawach. Czasem bardziej prywatnych, trudnych, ważnych dla nas, czy bolesnych. 

Ale warto "przekopać się" przez własne życie, z asekuracją i wsparciem, ze strony specjalisty.

Pozdrawiam

W.

Drodzy, szanowni "Czytacze" :)

Jako, że depresja długo była tematem nie poruszanym, a obecnie, pojęcie o niej dopiero narasta /w żółwim tempie/, 

mało osób wie i rozumie ten problem. 

Zmagamy się ze sobą dniami i nocami, mamy w głowie miejsce własnych tortur, myśli nie dają nam chwili 

spokoju... a tymczasem słyszymy teksty, które nam zdecydowanie nie pomagają. Czasem, wręcz, działają dołująco, 

ponieważ zaczynamy się czuć winni, negatywnie oceniani, a nade wszystko - zupełnie nie rozumiani.

Swoją drogą, to, że inni nas nie rozumieją, też potrafi się przyczynić do stanu depresyjnego.

Outsiderzy, niedopasowani do pseudo-norm, ci, którzy zawsze są poza grupą - jest nas mnóstwo.

Ale, wracając do tematu podstawowego... Co zazwyczaj słyszymy?                                                    

Rozumiem, że wiele osób chce pomóc, niepokoi ich stan kogoś borykającego się z depresją.

Jednak - jak ze wszystkim - to kwestia umiejętności, a przede wszystkim, poznania tematu.

Co mówić, a czego nie?

  NIE MÓWIĆ                                                                    CO  MÓWIĆ

- Ogarnij się!                                                                  - Jestem z tobą.

- Przestań się użalać.                                                    - Wiem, że cierpisz.

- Uśmiechnij się.                                                            - Jak mogę ci pomóc?

- Inni mają gorzej!                                                         - Nie wiem, co czujesz, ale szanuję to.

- Jesteś leniem!                                                              - Nie zostawię cię.

- Wyjdź do ludzi.                                                            - Nie poddawaj się, wyjdziesz z tego.

- Mam dosyć twojego zrzędzenia!                              - Jesteś dla mnie bardzo ważną osobą.

- Na psychoterapię i do psychiatry chodzą wariaci!      - Koniecznie idź do specjalisty.

Osobom w kryzysie tego typu, bardzo potrzeba wsparcia. Nie suchych pogadanek, czy strofowania, ale akceptacji ich.

Takimi, jacy są. Potrzebują wysłuchania, czasem, po prostu, bycia przy nich, przytulenia, pomocy w różnych sprawach.

Czasem i w znalezieniu sprawdzonych specjalistów. 

Pozdrawiam

W

Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży

tel. 116 111

czynny codziennie od 12:00 do 02:00